جلوه

بسم الله الرحمن الرحیم

صحبت از خاک روضه است.  

پدر خاک را که می بردند، چادرِ مادر خاکی شد، صورتش نیلی...

پدر خاکش گفتند: که پدر شیعه بود تا ابد: شیعه همان خاک است. شیعه گلویش پر از روضه است: روضه ی پدر، روضه ی مادر، روضه ی برادر، روضه ی خواهر، روضه ی دست و قبضه ی شمشیر، روضه ی صورت و سیلی، روضه ی در و آتش.

شیعه گلویش پر از روضه است و چشمش پر از اشک و دستش و سرش فدای مادر و پدر و عمه و عمو...

داعش باشد، وهابی باشد، صهیونیست باشد یا سگهای هارِ ولگرد غربی شیعه همان خاک است که سر در قدم مادر می گذارد و پیش پای چادرِ مادر فدا می شود.

خاک که می گویم روضه می خوانم، اشک امانم نمی دهد. پدر خاک، مادر افتاده بر خاک...